నెలవంక కింద కోటగిరి కబుర్లు (Nelavanka Kinda Kotagiri Kaburlu)

నా పేరు రాజీవ్, టెలివిజన్ న్యూస్ రిపోర్టర్. సాధారణంగా హైదరాబాద్ బీజా ట్రాఫిక్‌లోనో, రాజకీయ నాయకుల గోలీబాటల్లోనో నా డ్యూటీలు నడుస్తూ ఉంటాయి. కానీ ఈసారి ఊహించని టర్న్. నెలవంక కింద, మంచు పొరలు పోసిన కోటగిరి కొండలకి పంపించారు. అటవీ శాఖ ఆధ్వర్యంలో ఓ పురాతన కోట గురించిన ఓ ప్రత్యేక కథనం చేయాలట.

కోటగిరి చేరుకున్న తర్వాత టీ ఎస్టేట్ల మధ్యలో పాతబడిన కోట కనిపించింది. పగిడీ ధరించిన ఓ ముసలి వ్యక్తి దర్వాజా దగ్గర కనిపించాడు. “బాబూ రాజీవ్, నేను బసవయ్య. ఈ కోట కథ చెప్పాలా?” అన్నాడు. నేను సరేనని అనగానే, కాగితం ముక్కల్లా వణుకుతూ, కథ చెప్పడం మొదలు పెట్టాడు.

“కోట మహారాజుకి ఒక కూతురు ఉండేదట, పేరు లక్ష్మి. అందం, తెలివి రెండూ ఆమెలో ఇమిడి ఉండేవట. మంత్రగాడు ఓ మాయావిద్యతో ఆమె ప్రేమను పొందడానికి ప్రయత్నించాడు. లక్ష్మి ఒప్పుకోకపోవడంతో కోపంతో ఆమెను కోటలోనే బంధించాడు. ఎంత మంది మంత్రగాళ్లనో పిలిపించి, ఎన్ని పూజలు చేసినా మంత్రం విరగలేదు. చివరికి ఆ మహారాజు ఆత్మహత్య చేసుకున్నాడు.”

కథలో ఇంకా లోతుకు వెళ్తూండగా, ఒక్కసారిగా గాలి వేగంగా వీచింది. చీకటి దట్టించింది. నెలవంక కూడా మబ్బులో దాగిపోయింది. బసవయ్య కంపిస్తూ, “అదే బాబూ, అమావాస రాత్రి గాలి వీస్తే, లక్ష్మి ఆత్మ కోటలో సంచరిస్తుందిట. ఆమె నవ్వు వినిపిస్తే…” అన్నాడు.

ఆ మాటలే నోటోపోగానే లోపల నుంచి ఘల్లుమని నవ్వు వినిపించింది. వెంటనే గాలి బలంగా వీచింది. కోట గోడలు కంపించాయి. నా శరీరం పు goosebumps పొందాయి. బసవయ్య కళ్ళు మూసుకుని, “పారిపో బాబూ! ఆమె ముఖం చూస్తే, ఇక వెనక్కి రాలేవు” అన్నాడు.

భయంతో నేను పరుగులు తీశా. కళ్ళు మూసుకుని, ఏ దిక్కునో తెలియకుండా పరుగులు తీశా. డాబర్లు, రాళ్ళు, చెట్లు… అన్నీ నాకు అడ్డువచ్చాయి. అడవి జంతువుల శబ్దాలు, గాలి హోరు, నా గుండె చప్పుడు… అన్నీ కలగాపులగలా వినిపించాయి.

ఎంతసేపటికో ఒక టీ ఎస్టేట్ వర్కర్ కుటీరు దగ్గర ఆగిపోయాను. లోపల వెలుగు కనిపించ